“เซอร์ไพรส์ ค่ะธาน...โซ่!!”
พลอยนิลจ้องสุรีกานต์อึ้งตกใจ สุรีกานต์เองก็ชะงักอึ้งแล้วรีบปิดลิ้นชักทำหน้าไม่ถูก พอดีเนธานอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าขนหนูเข้ามา ไม่ทันมองก็เอ่ยขึ้นว่า
“โซ่...ก่อนคุณกลับ ผมว่า...นิล!”
เนธานตกใจที่เห็นพลอยนิลอยู่ในห้อง ถามว่ามาได้ยังไง พลอยนิลที่กำลังหึงขึ้นสมอง ย้อนถามอย่างโกรธจัดว่า
“ฉันควรถามคุณมากกว่า ว่านังเพื่อนทรยศนี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ใจเย็นก่อนนิล รถผมเสียโซ่เลยขับรถมาส่ง แล้วผมก็ชวนเขาขึ้นมาดื่มกาแฟ บังเอิญผมซุ่มซ่ามทำหกใส่เสื้อเลยไปอาบน้ำก็แค่นั้น ผมกับโซ่ไม่...”
“ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม ตลอดเวลาที่เราคบกัน คุณกับมันแอบกินกันลับหลังฉันตลอดเลยใช่ไหม” ด่าเนธานแล้วหันมาด่าสุรีกานต์ “แกทำอย่างนี้ได้ไงโซ่ แกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า”
“แกกำลังเข้าใจผิด ฉันกับธานไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด และฉันขอยืนยันว่า ฉันไม่มีวันทรยศแก โดยเฉพาะเรื่องธาน”
“ไม่มีวันงั้นเหรอ! แกคิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าเมื่อก่อนแกเคยรู้สึกยังไงกับธาน แกอิจฉาใช่ไหมที่ธานเขาเลือกฉัน ถึงได้หน้าด้านมาแอบลักกินขโมยกินของคนอื่นแบบนี้ แกไม่เคยสำนึกบุญคุณที่ฉันเคยช่วยแกไว้บ้างรึไง”
“นิล...ถ้าแกยังสติแตกอยู่แบบนี้ ฉันว่ายังไงเราคงพูดกันไม่รู้เรื่อง เอาไว้แกหายบ้าเมื่อไหร่เราค่อยคุยกัน ฉันกลับก่อนนะธาน” เนธานพยักหน้า เธอเดินออกไปทันที ยังได้ยินพลอยนิลด่าตามหลังมาว่า
“ทนฟังความจริงไม่ได้รึไง กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันยังคุยกับแกไม่รู้เรื่อง” พลอยนิลจะโผตาม ถูกเนธานรั้งไว้
ส่วนสุรีกานต์ พอเดินออกจากห้อง ก็ถอนใจเซ็งที่อะไรมันจะแจ็กพอตได้ขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ไปลงที่นฤเบศจนได้
“โอ๊ย...เพราะอีตาสารวัตรนั่นคนเดียวเลย ฉันถึงต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้”
พลอยนิลสะบัดจากเนธาน หาว่าเขาช่วยสุรีกานต์ปิดบังตน จนเนธานต้องเอานามบัตรอู่ซ่อมรถให้ดูบอกว่าถ้าไม่เชื่อว่ารถตนเสียก็ให้ โทร.ไปเช็กได้ พอเธอชะงัก เขาก็เข้าไปกอด อ้อน...
“คุณเชื่อใจผมสินิล ผมรักคุณ และผมไม่มีวันทรยศคุณเด็ดขาด ระหว่างผมกับโซ่ เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น”
“ดี...จำคำพูดของตัวเองไว้ให้ดีๆแล้วกัน เพราะถ้าธานทรยศนิลเมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะมีความสุขกับใครหน้าไหนทั้งนั้น!”
“ไม่เอาน่านิล...ตกลงว่าคุณเชื่อผมแล้วใช่ไหม”
“ก็ได้ค่ะ ครั้งนี้นิลจะเชื่อคุณ แต่นิลสงสัยว่า ทำไมโซ่ถึงตกใจตอนเจอนิล แล้วตอนที่นิลมาถึง ก็เห็นโซ่เหมือนรื้อค้นอะไรบางอย่าง หรือว่าคุณมีความลับอะไรกับนิลอีก”
“คิดมากน่า...ผมไม่มีความลับกับคนที่ผมรักหรอก”
เนธานกอดอ้อนพลอยนิล แต่สีหน้าครุ่นคิดที่พลอยนิลบอกว่าเข้ามาเห็นสุรีกานต์กำลังรื้อของในลิ้นชักเขาอยู่...
ooooooo
แพรไหมกลับมานั่งเศร้าที่ร้าน จู่ๆ ก็มีนิตยสารฉบับหนึ่งยื่นมาตรงหน้า เงยหน้ามองเห็นเป็นกวิน ต่างยิ้มให้กัน
“ผมซื้อมาฝากครับ รับรองว่าคุณไหมต้องถูกใจแน่ๆ”
แพรไหมยิ้มเจื่อนๆ เมื่อเห็นเป็นภาพสุรีกานต์ขึ้นปก ทักว่า “คุณโซ่ สุรีกานต์นางร้ายเบอร์หนึ่งของวงการนี่คะ”
“ใช่ครับ ตอนนี้ผมได้ร่วมงานกับเธอ คุณโซ่เป็นคนน่ารักมาก ตัวจริงไม่มีภาพนางร้ายขาวีนสักนิด ถ้าคุณไหมได้รู้จักคุณโซ่ คุณไหมต้องชอบเธอแน่ๆ” พูดแล้วเห็นเธอยิ้มเจื่อน “เอ่อ...คุณไหมเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
เธอบอกว่างงนิดหน่อยว่าเขาเอานิตยสารเล่มนี้มาให้ทำไม กวินบอกให้ลองเปิดดูข้างใน ปรากฏว่ามีข่าวประกาศประกวดเชฟเบเกอรี่ แพรไหมดีใจ กวินเสนอว่าฝีมือระดับเธอเข้าประกวดได้สบายเลย เธอถ่อมตนว่ายังมีประสบการณ์ไม่มากคงสู้คนอื่นไม่ได้ กวินรับรองว่าขนมของเธออร่อยทุกชิ้น
“แล้วถ้าไหมตกรอบ ไม่ได้สักรางวัลเลยล่ะคะ” ถามยิ้มๆ แต่ใจหวั่น
“ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ แล้วก็ได้โปรโมตร้านคุณไหมอีกทางนึงด้วย อ้อ...แล้วถึงแม้คุณไหมจะไม่ชนะ แต่ผมว่าลูกค้าของที่นี่ก็ยังติดใจขนมฝีมือคุณไหมอยู่ดี เพราะฉะนั้น รับรองไม่เสียลูกค้าแน่นอนครับ”
“คุณกวินนี่ คิดสมกับไปนักธุรกิจจริงๆ เลยนะคะ ก็ได้ค่ะ ไหมจะลองดู”
“งั้นนักธุรกิจคนนี้ ขอเป็นกำลังใจให้คุณเชฟนะครับ แล้วถ้ามีอะไรให้ช่วยโดยเฉพาะเรื่องชิมเนี่ย ยินดีช่วยเต็มที่”
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างจริงใจ
ooooooo
ทีมงานกองละครมาถึงโรงแรมที่กระบี่แล้ว อายอดประกาศให้ทุกคนพักผ่อนเอาแรง พรุ่งนี้จะได้ลุยงานกันเต็มที่ ย้ำว่าอย่าลืมงานปาร์ตี้เย็นนี้ด้วย
น้ำฝนซึ่งเป็นผู้ดูแลทีมงาน แจกกุญแจห้องนอนแก่ทีมงาน เธอจัดให้สุรีกานต์นอนห้องเดียวกับนฤเบศ เธอถามโวยๆ ว่าทำไมให้ตนนอนห้องเดียว
กับนฤเบศ พายไก่กับวุ้นกรอบชี้แจงแทนน้ำฝนว่า เพราะเบ็ตตี้เป็นผู้จัดการส่วนตัวและไม่ใช่ผู้ชายที่ไหนด้วย แล้วทำหน้าล้อ “เอ๊ะ...หรือว่าจะใช่” สุรีกานต์กลัวเรื่องจะบานปลายเลยรวบรัดตกลงตามนั้น
วุ้นกรอบเสียดายเพราะคิดจะฉกนฤเบศไปนอนห้องเดียวกับตน นฤเบศรู้แกวเร่งสุรีกานต์ให้รีบเข้าห้องกันเลย
ฝ่ายแก้วดารา เข้าห้องนอนแล้วก็รีบออกมาตามหากวิน พอรู้จากน้ำฝนว่ากวินอยู่ห้องไหน ก็จัดแจงตัวเองให้ดูดีเดินตรงไปเคาะประตู ปรากฏว่าเงียบ แต่พอหันจะกลับเห็นเนธานที่อยู่ห้องตรงข้ามออกมายืนกอดอกมองอย่างรู้กัน แก้วดารายิ้มตอบเดินตามเนธานเข้าห้องไป แบบ...ไม่ได้กวินได้เนธานก็ยังดี
แพรไหมตั้งใจจริงกับคำแนะนำของกวิน เธอเดินทางไปหามุกเพื่อนเก่าที่เป็นเชฟทำขนมของโรงแรมที่กระบี่เพื่อชิม ฝีมือเค้กเป็นการศึกษา แต่พอทั้งคู่เดินมาถึงหน้าร้านเบเกอรี่ในโรงแรม ก็เจอกวินเดินมาดูขนมอยู่พอดี
“คุณกวิน....มาได้ยังไงคะเนี่ย” แพรไหมทักอย่างตื่นเต้น มุกจึงขอตัวให้เพื่อนได้คุยกัน
ทั้งสองไปนั่งทานขนมหวานกันที่ริมทะเล กวินบอกว่าตนมาถ่ายละคร ถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ แพรไหมบอกว่ามาหาเพื่อนเพื่อขอคำแนะนำ เผื่อจะได้สูตรลับเอาไว้เตรียมตัวสู้กับคู่แข่ง
“นี่คุณไหมลงทุนขนาดนี้เลยเหรอครับ” กวินถามทึ่ง
“ไม่งั้นเดี๋ยวคนที่อุตส่าห์เชียร์ไหมให้ไปประกวดเขาจะยิ่งเสียใจแย่น่ะสิคะ”
“กลัวผมเสียใจ แล้วไม่กลัวตัวเองเสียใจบ้างเหรอครับ”
“ไม่หรอกค่ะ แค่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ไหมก็มีความสุขแล้วค่ะ” แพรไหมยิ้ม ต่างมีความรู้สึกดีๆต่อกัน
ooooooo
ทีมเดอะซันเช่าบังกะโลที่กระบี่เป็นที่ทำงาน นฤเบศประชุมจัดงานเสร็จ ยืนมองปรีติที่เฝ้าหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างเคร่งเครียด แล้วติดต่อไปยังเดอะซันห้าถามว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า
จ่ายมกับประเสริฐที่ปลอมตัวเป็นพนักงานทำความสะอาด กำลังติดเครื่องดักฟังไว้ในห้องพักของริชาร์ด ส่งสัญญาณว่าทุกอย่างเรียบร้อย นฤเบศสีหน้าพอใจ ปรีติพูดแซวๆว่า “หวังว่าทางผู้กองคงจะเรียบร้อยเหมือนกันนะครับ”
ที่ร้านอาหารของโรงแรม อัศวินเกร่อยู่ที่นั่น หลบไปเปิดซองเอกสารที่สาวสวยนางหนึ่งมาส่งให้อย่างชมดชม้อย เห็นเอกสารแล้วเขาแตะหูฟังรายงานนฤเบศ “ภารกิจเรียบร้อยครับ”
ปาร์ตี้บาร์บีคิวจัดขึ้นที่ริมทะเล สุรีกานต์จับกลุ่มอยู่กับวุ้นกรอบ พายไก่และกวิน พายไก่ถามว่าแล้วเบ็ตตี้หายไปไหน ลุกขึ้นจะไปตาม
“ไม่ต้อง...ไม่ต้อง...” สุรีกานต์เสียงดังจนทุกคนแปลกใจ พอเห็นเพื่อนมอง เธอคิดหาคำแก้ตัว โชคดีที่นฤเบศโทร.เข้ามือถือพอดี เธอโล่งอกบอกทุกคนว่า “พี่เบศโทร.มาพอดีเลย” แล้วหันไปทางกวิน “โซ่ขอตัวแป๊บนึงนะคะ”
พอไกลหูไกลตาพรรคพวก สุรีกานต์ก็แหวใส่ “คุณหายไปไหนของคุณเนี่ย” กลับถูกนฤเบศเสียงแข็งใส่ว่าตนไม่มีเวลาไปปาร์ตี้เหมือนพวกเธอหรอก สั่งเข้มว่า...
“คุณหาทางหลบออกมาหาผมเดี๋ยวนี้ อย่าให้ใครเห็น เราจะประชุมภารกิจที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้”
แม้จะหงุดหงิดกับคำสั่งเด็ดขาดกะทันหันของนฤเบศ แต่สุรีกานต์ก็ต้องปฏิบัติตามทุกครั้ง
..................................
พิมพ์จากหนังสือ ประโลมโลกละครไทย
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.