ไศลาตอบว่าคงเพราะรับเลือดจากคนอื่นมา นักพรตจึงเตือนว่า ต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าร่างกายจะปรับสมดุลคืนมา ระหว่างนี้ให้ระวังตัวจากคนที่ปองร้าย ไศลารับคำแล้วถามนักพรตถึงตำราที่โยคีกับนาถสุดาถามถึง นักพรตพอจะเข้าใจ
“สิ่งนั้นมันหายไปตั้งนานแล้ว แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่เคยได้เห็น อาจารย์ของข้าบอกกับข้าว่า ได้เก็บมันไว้กับคนที่ไว้ใจได้ แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะข้าก็ไม่เคยเห็นอาจารย์ใกล้ชิดกับใครมาก่อน แล้วป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าตำรานั่นจะเป็นตายร้ายดียังไง”
ไศลาได้ยินว่าฝากไว้กับคนที่ไว้ใจได้ ก็คาดว่าต้องเป็นกล่องไม้โบราณนั่นแน่ๆ...ไศลาสะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอรีบโทร.หาชูชิตกลางดึก เพื่อขอให้เขาเก็บของทั้งหมดของตนในบ้านดุลยศักดิ์มาให้ ชูชิตแปลกใจแต่ก็ไม่อยากถามอะไรมาก
นาถสุดากลับมาที่โรงแรม เธอเก็บศพของเทพ แช่น้ำแข็งไว้ หวังจะชุบชีวิตเขาขึ้นมาให้ได้ เธอพูดคุยกับร่างเทพเหมือนคนเสียสติ นาถสุดาค้นของในกระเป๋าเจอกล่องไม้โบราณของไศลาก็เอามาเปิด แต่เปิดอย่างไรก็เปิดไม่ออก จึงขว้างทิ้งไปบนพื้น
ด้านสุทธิพงษ์อาการดีขึ้น ธีรธรเข็นรถเข็นพาเขามาที่ห้องธิดารัตน์ ระหว่างทาง สุทธิพงษ์ขอบคุณที่ไม่จับตน และไม่บอกไศลาเรื่องที่จับตนได้วันนั้น ธีรธรย้อนถาม รู้ไหมว่าสิ่งที่ทำนั้นทำให้พี่สาวเสียใจแค่ไหน ขอให้เลิกเสีย สุทธิพงษ์นิ่งอึ้ง ธีรธรจึงบอกว่า เมื่อเขาได้เห็นธิดารัตน์เขาจะรู้เองว่าทำไมควรเลิก
ooooooo
ขณะที่ชูชิตมาเก็บของให้ไศลา พบโยคีศิลาดำกำลังรื้อค้นในห้องเธออยู่ และของในห้องก็กระจายเกลื่อนกราด โยคียักท่าไม่รู้เรื่องและไม่บอกว่าตนเข้ามาทำไม เดินนิ่งๆออกไป ชูชิตชักสงสัยแต่ก็เก็บของไศลาใส่กระเป๋า
ธีรธรพาสุทธิพงษ์มาที่หน้า ห้องธิดารัตน์ เห็นเธอกำลังอาเจียนอย่างทรมาน มีพันธ์พงษ์คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ส่วนกมลายืนมองด้วยสีหน้าขยะแขยงห่างๆ... สุทธิพงษ์สงสารธิดารัตน์จับใจ ธีรธรเล่าว่าเธอโดนจับฉีดเฮโรอีน
“เธอรู้ใช่ไหมว่าเฮโรอีนมันติดง่ายขนาดไหน กว่าพี่สาวของเธอจะเข้าไปช่วยไก่น้อยออกมาได้ ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ”
“เพราะผมแท้ๆ ผมเองที่ชวนไก่น้อยให้หนีออกมาเที่ยว ผมเองที่พาไก่น้อยไปที่นั่น แต่ผมไม่รู้จริงๆนะครับว่ามันเป็นปาร์ตี้ยา”
“ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ยังไงมันก็เกิดขึ้นแล้ว ถ้าเธอรู้สึกผิดจริงๆนะ ฉันขอแค่เธออย่าไปยุ่งกับยาเสพติดอีกก็พอ”
สุ ทธิพงษ์สลดลง รับปากจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นอีก ธีรธรคิดว่าไศลารู้ต้องดีใจมาก สุทธิพงษ์ขอเข้า ไปเยี่ยมธิดารัตน์ แต่ธีรธรเห็นว่ายังไม่ควรเข้าไปตอนนี้...
วันต่อมา ชูชิตขับรถออกจากบ้านดุลยศักดิ์ อรชรวิ่งมาขวาง ชูชิตเบรกตัวโก่ง โกรธมากลงจากรถมาทะเลาะกับเธอสักพัก อรชรฟูมฟายเรื่องเดิมหาว่าเขามาอยู่กับไศลา ชูชิตสุดเซ็งตอกกลับให้เธอดูตัวเองบ้าง ไม่มีผู้ชายคนไหน ชอบผู้หญิงแบบนี้ เธอน่าจะทำตัวให้ได้ครึ่งของไศลาก็ยังดี อรชรยิ่งปรี๊ดแตก ชูชิตกลับขึ้นรถขับเลี่ยงออกไป
โยคีศิลาดำยืนมองอยู่ เขาถือโอกาสพาอรชรมาที่ห้อง เกลี้ยกล่อมให้เธอหาตำราสุดยอดวิชาที่เขาต้องการ จากไศลามาเป็นข้อแลกเปลี่ยน ถ้าเธอต้องการให้เขาฆ่าไศลา
“บ้ารึเปล่า นี่เหรอของที่อยากได้ ไร้สาระชะมัด” อรชรโล่งใจคิดว่าเขาต้องการตัวเธอ
“เจ้าอย่ามาดูถูกตำรานั่นเด็ดขาด เจ้ามันก็แค่คนโง่ ไม่รู้อะไร”
“ถ้าแกเก่งนัก แกก็ใช้ตาทิพย์ ใช้พลังเหนือมนุษย์ของแกหามันเองสิ”
“ตำรานั่นถูกพรางตาด้วยคาถาชั้นสูง ไม่มีใครใช้วิชาใดค้นหามันได้ทั้งนั้น”
“ก็เลยต้องคนธรรมดาหาซะงั้น...ตลกชะมัด”
โยคีโกรธใช้พลังดันอรชรชิดผนัง ก้าวเข้าประชิด มองเธออย่างโลมเลีย ไม่เข้าใจว่าทำไมชายอื่นถึงมองข้ามเธอ อรชรตกใจหวาดหวั่น...
ชู ชิตเอาของมาให้ไศลา เธอค้นกระเป๋าทั้งหมด ไม่พบกล่องไม้โบราณก็แปลกใจ ต้องมีใครเอาไปแน่ ชูชิตบอกว่าเห็นโยคีศิลาดำค้นห้องเธอ ไศลากังวลใจอย่างมาก...ชูชิตกุมมือไศลา สารภาพว่า สุดสัปดาห์นี้ตนต้องเข้าพิธีหมั้นกับนาถสุดา มันเป็นเพียงแผนงานของดุลยศักดิ์เกรงเธอโกรธ ไศลาไม่ใส่ใจ เอาแต่ครุ่นคิดเรื่องกล่องไม้ที่หายไป ชูชิตกลับเข้าใจว่าเธองอนจึงดึงเธอมากอด ธีรธรโผล่เข้ามาเห็นพอดี เขาค่อยๆกลับออกไปด้วยความเสียใจ
นพรัชกลับเข้าห้องทำงานต้องตกใจ เมื่อเห็นธีรธร นั่งซึมอยู่ในห้อง จู่ๆก็เอ่ยถามว่าเราเป็นเพื่อนกันมานานกี่ปี นพรัชตอบว่านานตั้งแต่มัธยม ธีรธรถามอีกว่ามีทาง ไหนที่จะเอาชนะอดีตได้ นพรัชมองเพื่อนอย่างวิเคราะห์ พอจะรู้ว่าเขาเครียดเรื่องไศลากับแฟนเก่าก็ชักจะเห็นใจ
ooooooo
นาถ สุดากับชูชิตเอาข้อมูลแผนงานหมั้นมาให้ดุลยศักดิ์ดู เขาพอใจมากและกำชับอย่าให้นักข่าว หลุดมาเพ่นพ่านงานตน แล้วถามข่าวงานหมั้นรั่วถึงตำรวจบ้างไหม นาถสุดาเหม่อคิดถึงเรื่องเทพ ชูชิตสะกิด นาถสุดาสะดุ้งหันมาตอบตะกุกตะกักว่าจะเช็กให้
“เช็กให้ แปลว่าตลอดเวลาที่ฉันไม่ได้ถามเนี่ย เธอไม่ได้ตามงานเลยรึไง”
นาถ สุดาอึกอัก ชูชิตแก้ตัวแทนว่านาถสุดาเอาเวลาไปเตรียมงานหมั้น เธอดูแลทั้งหมด จึงไม่มีเวลาตามเรื่องตำรวจ ดุลยศักดิ์เปลี่ยนมาถามเรื่องไศลา ชูชิตตอบว่าเธอยังอยู่โรงพยาบาล ไม่นานคงออก ส่วนธีรธรยังมาคอยดูแต่เธอไม่ยุ่งด้วย ตนคิดว่าคงยังไม่ระแคะระคาย
“งั้นฉันฝากแกส่งคนไปจัดการ โทษฐานที่มันชอบ เข้ามาวุ่นวายกับเรื่องของเราหน่อย มันจะได้ถอนตัวจากเรื่องนี้ซักที”
ชู ชิตรับคำ ดุลยศักดิ์ย้ำว่าตนไม่ชอบให้มีอะไรผิดพลาด เขาเหลือบมองนาถสุดาอย่างไม่ค่อยไว้วางใจ... นาถสุดาเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องที่จะหาตำรามาทำให้เทพฟื้น โยคีศิลาดำปรากฏตัวขึ้น ยังเคืองเรื่องที่ปะทะกันครั้งก่อน เธอถามเนือยๆจะใช้อะไรตน โยคีใช้พลังฝ่ามือหมายจะควบคุมเธอ แต่นาถสุดาโต้กลับด้วยความว่องไว
“สัญชาตญาณเจ้าที่โต้กลับข้า บอกข้าว่าเจ้าไม่ไว้ใจข้าอีกต่อไป ข้ามองไม่ผิดจริงๆ”
“เอ่อ...คือนาถเปล่านะคะ”
“เจ้าก็รู้ว่าโกหกข้าไม่ได้ เจ้ากำลังจะหักหลังข้า”
“นาถ จำเป็น เพราะถ้าอาจารย์ได้เป็นใหญ่ นาถก็รู้ว่าอาจารย์จะถีบหัวนาถส่งแน่ๆ ถ้าอาจารย์มีวิชาที่ชนะได้ทั้งโลกก็คงไม่สอนใคร อยากจะเป็นใหญ่คนเดียว หรือไม่จริง”
โยคีโกรธซัดพลังใส่นาถสุดากระเด็นออกจาก
บ้านไป กลางสนาม แล้วตามไปซ้ำ หญิงสาวลุกขึ้นสู้สุดชีวิต คนในบ้านตกใจออกมามุ่งดู สุดท้ายศิษย์ก็สู้อาจารย์ไม่ได้ นาถสุดาจนมุม ดุลยศักดิ์ออกมาขวาง โยคีจึงชะงักฝ่ามือที่กำลังจะซัดใส่ นาถสุดารับออกตัวว่าซ้อมการต่อสู้กับอาจารย์ ดุลยศักดิ์โวย ดูสภาพแล้วเกรงจะมีข่าวว่าโดนผัวซ้อมก่อนงานหมั้นมากกว่า โยคีเหน็บ
“ก็เห็นว่าไม่ได้ซ้อมมานาน เผื่อว่าจะมีเหตุ ฉุกเฉินใดๆ”
“จะซ้อมก็ไปซ้อมที่อื่น อย่ามาวุ่นวายในบ้านฉัน แล้วก็ให้รู้เวล่ำเวลา รู้กาลเทศะบ้าง”
ดุลย ศักดิ์ไล่คนอื่นกลับไปทำงาน โยคีกระซิบนาถสุดา ตนเห็นว่าเธอยังเป็นศิษย์คนเดียวจึงไว้ชีวิต ตราบใดที่เธอไม่มาเป็นอุปสรรค...โยคีเดินจากไป นาถสุดาโล่งใจที่รอดชีวิต
ระหว่าง ที่วงทองอยู่บ้านกับนิ่มนวลสองคน นิ่มนวลดูแลทำความสะอาดเครื่องเพชรให้วงทอง เห็นแหวนเพชรสวยถูกใจหยิบขึ้นมาเชยชม วงทองเล่าให้ฟังด้วยความเอ็นดู
“นี่ เป็นแหวนที่พ่อตาธีขอป้าแต่งงานน่ะ ถ้าตาธีจะเป็นฝั่งเป็นฝาเมื่อไหร่ ป้าก็คงให้แหวนวงนี้ตาธีไปขอหมั้นเจ้าสาวนั่นแหละ” วงทองยังเอ่ยปากให้ยืมใส่ชุดไหนก็ได้ไปออกงาน
นิ่มนวลยิ้มกริ่มแอบ เก็บแหวนเพชรไว้ ในใจคิดแผนอะไรบางอย่าง หลังจากนั้น นิ่มนวลกับวงทองตามมาเยี่ยมธิดารัตน์ กมลายังโวยวายจะเอาคนชื่อพงษ์เข้าคุกให้ได้ โทษฐานล่อลวงลูกตัวเองไปสถานที่มั่วสุม พันธ์พงษ์ปรามภรรยา ลูกเพิ่งจะอาการดีขึ้น กมลาจะแว้ดใส่ วงทองต้องช่วยปรามอีกคน นิ่มนวลถือโอกาสขอตัวออกไปซื้อของกินมาให้ธิดารัตน์ พิมพ์จากหนังสือ ประโลมโลกละครไทย
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.